tiner kokusu sağolsun şu an kafamın tam çalıştığını söyleyemeyeceğim. 5.günün sonunda evime geldim, banyo yapmayı "özlemişim" resmen. finallerden saçma sapan binlerce-gerçekten abartmıyorum-projeden nefret ediyorum. baktığım her yerde, her insanda çizgiler görmeye başladım. hayatım karikatürize ediliyor resmen.
bitmiyor,bitmiyor ve de bitmiyor ama.
yapıyorsun, bakmıyorlar bile. olmamış diyip önüne geri atmaları o kadar basit ki.
neye göre kime göre olmamış demek istiyorum, görsel bir şeyse sanat denen kavram ve ben daha yolun başındaysam önüme kaç gün uğraştığım işi atmanız ne kadar doğru?
-hele ki siz sanat adına açıkcası bi bok yapmazken...
hayatımda şu sıralar rayında giden, beni yormayan tek şey ilişkim sanırım. 1 yılı devirmişken, çok yoğun,çok ağır tartışmaları atlatmışken hala ilk günkü tazeliğini koruyan hala ona sarılıp uyuduğum gecelerde kendime milyon kez tekrarladığım şey şu ki senden daha başka daha fazla huzur veren bir şey yok bana.
aynı okulda olmamız sıkıntı olabilir mi diye çok düşünmüştüm açıkcası bu tercihi yapmadan, her gün seninle olmak bilmem belki bunaltırdı belki yaptığımız işler konusunda tartışırken göreceli olan bu işte yer edinmeye çalışırken beğeniler ters düşerdi ve bizde de az yok ya hani şu gurur, biz de tersleşirdik diye...
yokmuş ama öyle bir şey. iki insan birbirini her haliyle her özelliğiyle sevip kabullenebilmeyi öğrenebiliyormuş. sevgiden önce saygı geliyormuş aslında ilişkilerin en başında...
ben bunu senden öğrendim.
ben birisine saygı duyup sonra sevmeyi, sevdikçe güvenmeyi, güvendikçe bağlanmayı, bağlandıkça aşkı
senden öğrendim (:
edith piaf iyidir, filminde çok ağlamıştım mesela.
(nedensiz ve yersiz söylenen bir şey bu da işte.)
annemlerin bağırışlarını tartışmalarını kaç yıldır süren bu evliliğin geldiği durumu gördükçe, hele ki tek dertleri maddiyattan ötürü söylenen yalanlarken içim acıyor. hayır üzülmüyorum, kendi hayatları kendi ilişkileri evet ben sadece her güzel şeyin gerçekten bir sonu olacağına inanmak istemiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder