kim varmıs?

8 Ocak 2012 Pazar

mercedes benz.

12de kalkmayı garipsediğim şu günlerde, bugün bu yüzden sersem gibiyim. Gözkapağımın köşesindeki damar bana inat ısrarlı bi şekilde atarak beni sinir etmekte.
Yatağın üstüne serdiğim ve şu an tek yaptığım şey bakışmak olan final işlerime sırtımı döndüm buraya sığındım. İş yapmaktan kaçıyorum resmen.
Dün garip bi rüya gördüm, hoş son zamanlarda uyanıp da rüyalarım yüzünden karamsar veya karışık bir gün geçirmediğim olmuyor. Bilinçaltım ilişkim üzerine oynuyor resmen.
Sevgilim yanımda olmadığında,aynı ortamda,her an ihanete hazır bi duruma düşüyorum. Bu gerçek hayatta bir kaç kez oldu. Ama yapmadım. Hayır dedim, bu sefer bu birlikteliği önceki seferler gibi aynı sebeple mahvetmeyeceğim.
Büyüdüm,
dedim.
Uslandım.

Yalan?
Bilmiyorum. Bazen en doğrusu en mükemmeli biz'mişiz gibi gelse de belki aramızdaki yaş farkından olsa gerek, her kadın gibi eğlenmek isteyişimden, ya da saçma sapan koşup hoplamayı (gerçekten değil tabi ki) sevdiğimden olsa gerek bunları benimle "of"lamadan yapabilecek bir erkek arıyorum.


Biliyorum bunları sen benden 5 yıl önce yaşadın, yaşandı ve bitti. Şimdi olgunluk süreci. Sorumlulukların, ideallerin var. İdealler bak hayaller değil. Benim her an suya düşmesi halihazırda olan HAYALLERİM var.

Biraz uçuk kaçık, ama kendimce tutarlı.

Bu nedenle tahminimce rüyalarımda veya sensiz ortamlarda ilgimin dağılma sebebi bu olsa gerek.
Belki de benim yanımda olmaktansa önümde olup beni kolumdan çekiştirerek bazı şeyleri yaşıyor olmamızdır sorun?
Hata yapmamı imkansız hale getiren mükemmel sevgili rolünün bende yarattığı suçluluk duygusudur?
Seni seviyorum.
Evet seviyorum, bu mızırdanmalarım yanlış anlaşılmasın.
Sadece zaman zaman taşmakta olan bazı ruh hallerime ben bile ayak uyduramıyorum.

Büyüyorum seninle,
malesef büyümeye mecburum.

Şimdi izninizle ben sırt çevirdiğim resimlerime geri dönüyorum...



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder